اگر انسداد در یکی از لوله‌ها باشد و بیمار از جهات دیگر سالم باشد، پزشک ممکن است یک دوره داروهای درمان ناباروری، مانند کلومید، فمارا، گونال اف و ... تجویز کند. این داروها ترشح هورمون‌های اف اس اچ و ال اچ از غدۀ هیپوفیز را افزایش می‌دهند. بدین ترتیب، بلوغ و آزادشدن تخمک‌ها نیز افزایش می‌یابد و شانس بارداری بیشتر می‌شود.
اگر میزان انسداد لوله توسط بافت زخم یا چسبندگی کم باشد، با جراحی لاپاروسکوپی برداشته می‌شود و انسداد برطرف می‌شود.
اما اگر بافت زخم یا چسبندگی زیاد یا انسداد از نوع هیدروسالپینکس (گشادشدن و تجمع مایع در لوله) باشد، ممکن است نتوانند عامل انسداد را بدون آسیب به لوله‌ها بردارند. در این حالت و نیز اگر انسداد به‌خاطر آسیب به لوله‌ها در اثر بارداری خارج رحمی یا عفونت باشد، جراح می‌تواند بخش آسیب‌دیدۀ لوله را ببرد و خارج کند (سالپینگکتومی) و بخش‌های سالم را به هم متصل کند.
روش جدید دیگر رفع انسداد در مواردی که انسداد کم و در نزدیکی رحم است، توبوپلاستی با بالون نام دارد. یک بالون تحت هدایت سونوگرافی یا هیستروسکوپی از طریق واژن به سرویکس و رحم و سپس لوله‌ها هدایت می‌شود و در آنجا باد می‌شود تا انسداد را برطرف کند.
پس از درمان انسداد، شانس بارداری وجود دارد، اما درصد این شانس به شدت انسداد و روش جراحی بستگی دارد. اگر انسداد نزدیک رحم باشد، شانس بارداری پس از درمان انسداد بیشتر و اگر در انتهای لوله و نزدیک تخمدان باشد، شانس بارداری کمتر است.
در موارد جراحی سالپینگکتومی شانس بارداری کم است و به این بستگی دارد که کدام بخش و چقدر از لوله برداشته می‌شود. ضمناً این نوع جراحی ریسک بارداری خارج رحمی را افزایش می‌دهد.