افتادگی رحم به موقعیتی گفته می‌شود که عضلات دیواره رحم شل می‌شوند، رحم جابه‌جا می‌شود و پایین‌تر از جای خود قرار می‌گیرد. در واقع در این بیماری، رحم و دیگر عضوهای لگنی به سمت پایین می‌آیند و به داخل واژن برآمده می‌شوند. این باعث ایجاد فشار و درد لگنی و در بیشتر موارد، مشکلات ادراری می‌شود. تکرر ادرار، احتباس ادرار، یبوست، بی‌اختیاری مدفوع، درد لگن، درد هنگام نزدیکی، افزایش ترشحات واژینال و احساس پُری در واژن از دیگر علائم این بیماری است.
علت‌ها: شایع‌ترین علت این بیماری، فشار بارداری و زایمان است. اما عواملی مثل سن بالا، شل‌بودن مادرزادی لگن، چاقی و سرفۀ مزمن نیز می‌توانند باعث بروز آن باشند.
چرا بی‌اختیاری ادرار؟!
در بسیاری موارد افتادگی رحم و مثانه با هم رخ می‌دهد که دلیلش شل‌شدن دیوارۀ بین واژن و مثانه است. در نتیجه این وضعیت، مثانه جابه‌جا می‌شود و به‌دنبال آن، مجرای ادرار هم جابه‌جا می‌شود و زاویۀ طبیعی بین مجرای ادرار و مثانه عوض می‌شود. این تغییرات می‌تواند باعث بی‌اختیاری ادرار شود.
درمان‌ها:
اگر بیماری خفیف باشد، ورزش، به‌ویژه تمرین‌های تقویت‌کنندۀ عضلات لگن می‌تواند مؤثر باشد. بیمار باید بیشتر غذاهای فیبردار، مثل سبزیجات، مصرف کند تا دچار یبوست نشود.
شیاف واژینال هم از جمله گزینه‌های درمانی است؛ یک وسیله کوچک حلقه‌ای که داخل واژن جاگذاری می‌شود و به حفظ موقعیت طبیعی رحم کمک می‌کند
گاهی هم پزشک برای خانم‌های یائسه استروژن واژینال تجویز می‌کند تا با افزایش جریان خون در واژن و تقویت بافت‌های نگهدارنده رحم، مانع افتادگی رحم شود.
همچنین، بلند کردن اجسام سنگین، مصرف زیاد کافئین و کشیدن سیگار برای مبتلایان به افتادگی رحم مضر است.
اما اگر درجه بیماری شدید باشد، یعنی فرد دچار بی‌اختیاری ادرار، دفع‌نکردن کامل ادرار و مدفوع و درد هنگام نزدیکی باشد، و یا درمان‌های پیش‌گفته بی‌اثر باشد، از روش جراحی ترمیمی استفاده می‌شود.