قارچ‌ها در حالت عادی جزو فلور طبیعی واژن‌اند و با بقیۀ باکتری‌های آن ناحیه تعادلی ایجاد می‌کنند که اگر این تعادل به هم بخورد و قارچ‌ها بی‌رویه رشد کنند، عفونت ایجاد می‌شود و علائمی مثل ترشحات سفیدرنگ پنیری، سوزش و خارش ایجاد می‌کند. تعریق، رطوبت و گرما از عوامل تشدیدکنندۀ کاندیدیاز هستند.
عوامل خطرساز ابتلا به کاندیدیاز:
- ضعف سیستم ایمنی
- نشستن طولانی‌مدت
- پوشیدن شلوارهای تنگ و غیرنخی
- مصرف بی‌رویه آنتی‌بیوتیک و از بین رفتن باکتری‌های مفید
- استفاده از قرص‌های پیشگیری از بارداری
- ورزش طولانی‌مدت در لباس‌های نایلونی
روش‌های پیشگیری:
- پوشیدن لباس زیر نخی
- پوشیدن لباس گشاد
- خشک نگه‌داشتن ناحیه تناسلی و لباس زیر، پس از دستشویی و حمام
- کنترل دیابت
درمان کاندیدیاز واژینال:
اگر با رعایت همۀ این نکات، کاندیدیاز بیش از شش بار در سال استفاده شود، باید درمان دارویی را شروع کرد.
اگر خانم مبتلا بتواند از داروهای واژینال استفاده کند، معمولاً یک هفته استفاده از پمادهای موضعی ضدقارچ واژینال تجویز می‌شود. برای دختران مجرد نیز داروهای خوراکی ضدقارچ مانند فلوکونازول تجویز می‌شود. اگر عفونت قارچی مقاوم به درمان‌های معمول باشد، داروهایی مثل ایتراکونازول تجویز می‌شود. همۀ این درمان‌ها باید با نظر و طبق دستور پزشک باشد.