اسپرم در مسیر حرکت از واژن به رحم، باید در مخاط دهانۀ رحم شنا کند. غده‌های کوچک در جدار دهانۀ رحم مسئول تولید این مخاط‌اند. این مخاط باید منابع تغذیه‌ای لازم برای بقا و حرکت اسپرم را تأمین کند.
کم بودن یا زیادی چسبناک‌بودن این مخاط می‌تواند در مسیر حرکت اسپرم اختلال ایجاد کند و موجب ناباروری شود.
افزایش سطح استروژن پیش از تخمک‌گذاری، تولید این مخاط را افزایش می‌دهد و آن را رقیق می‌کند. در نتیجه، مسیر حرکت اسپرم به سمت رحم هموار می‌شود. برخی داروها، مانند کلومید به رقیق‌شدن این مخاط کمک می‌کنند. عفونت‌های دهانۀ رحم اثر مخرب بر این مخاط دارند و باعث ایجاد مانع در مسیر حرکت اسپرم می‌شوند.
همچنین، در برخی موارد آنتی‌بادی‌هایی علیه اسپرم در این مخاط یافت می‌شوند. بدن زن این آنتی‌بادی‌ها را تولید می‌کند، زیرا اسپرم را با پاتوژن‌های مهاجم اشتباه می‌گیرد. در صورت وجود این آنتی‌بادی‌ها، در تست پس از مقاربت، تعداد بی‌شماری اسپرم مرده یا بی‌حرکت دیده می‌شود. در موارد نادر، ممکن است بدن مرد این آنتی‌بادی‌ها را علیه اسپرم خود تولید کند.
ناباروری ناشی از مشکلات رحم اغلب با روش IUI درمان می‌شود. در این روش اسپرم‌های آماده‌شده را با یک کاتتر مخصوص به‌طور مستقیم وارد رحم زن می‌کنند. به این ترتیب، اسپرم دیگر در معرض مخاط دهانۀ رحم قرار نمی‌گیرد و رسیدنش به رحم تضمین می‌شود.