دوستان گرامی، دقت کرده‌اید که اسم مرکز درمان ابن‌سینا، مرکز درمان «ناباروری» ابن‌سینا است، نه درمان «نازایی»؟ انتخاب این واژه بی‌دلیل نبوده است. در محاورات و حتی در متن‌های علمی، خبری و ...، بسیاری از ما هنوز از واژۀ «نازایی» استفاده می‌کنیم. حتی ما نیز برای دسترسی آسان مخاطبان به متن‌های آموزشی به‌ناچار از هشتگ «نازایی» استفاده می‌کنیم. اما استفاده از این واژه نادرست است.
زیرا نازایی، به دلیل اشاره داشتن به زایش و زایمان، دلالت بر امری زنانه دارد و وقتی ما از این واژه استفاده می‌کنیم، انگار می‌خواهیم بگوییم بچه‌دار نشدن امری زنانه است؛ یک باور نادرست قدیمی که همواره زنان را مقصر بچه‌دار نشدن قلمداد می‌کند. اما امروزه همه به‌خوبی می‌دانند که بار ناباروری تنها بر دوش زنان نیست. نیمی از موارد ناباروری علت مردانه دارند و به‌تازگی گفته می‌شود که در کشور ما ناباروری با علل مردانه حتی بیش از علل زنانه است.
واژه‌ها با خود بار معنایی دارند. هنوز در فرهنگ ما زنان بسیار بیشتر از مردان از ناباروری رنج می‌کشند و ظلم‌ها و فشارهای روانی، خانوادگی و اجتماعی بیشتری را تحمل می‌کنند. وقتی واژۀ «نازایی» را به کار می‌بریم، ناخودآگاه به تداوم این فشارها کمک می‌کنیم و اجازه می‌دهیم جامعه همچنان ناباروری و بچه‌دار نشدن را امری زنانه بداند و انگ ظالمانۀ «نازا» بودن را بر پیشانی زنان بچسباند.
«ناباروری»، یعنی نداشتن توان باروری و فرزندآوری، مشکلی است که می‌تواند مربوط به زن یا شوهر یا هر دوی آنها باشد و در حدود ۲۰ درصد موارد هم هیچ علت مشخصی برای آن پیدا نمی‌شود. اما در این مشکل هم، مثل هر بیماری دیگر، نباید دنبال مقصر گشت. زن و شوهر باید با آن به‌مثابه یک مشکل مشترک مواجه شوند و با هم در پی درمان آن برآیند.
بنابراین، خوب است که در انتخاب واژه‌ها بیشتر دقت کنیم و اگر با مشکل ناباروری مواجه شدیم، به‌جای سرزنش و تحقیر و بی‌مهری به یکدیگر، با همراهی و همدلی، به دنبال تشخیص و درمان آن برویم.